Hallo Noah hier

Senna heeft zijn verhaal al kunnen schrijven en nu ben ik aan de beurt. Amerika is heel leuk. Zeker waar we nu zijn in Yellowstone. Ze hebben hier andere wilde dieren dan in Florida. Maar ze zijn net zo gevaarlijk. Die bizon is erg groot, niet alleen van dichtbij. De beren heb ik alleen van een grote afstand gezien, maar ik weet zeker dat die net zo groot en sterk zijn als een bizon.

We hebben al veel cabins gehad. Na Salt Lake City hebben we alleen in cabins geslapen. Dat is heel leuk want dan mag je vuur maken. De ene keer buiten in een vuurpot. De andere keer gewoon lekker binnen in de kachel. Nou ja kachel, hij werd ook gebruikt om beagels warm te maken, stokbrood op te piepen en melk warm te maken. Want het was een gietijzeren kachel met een platte bovenkant.

Het is nog steeds lekker weer, maar we hebben ook al wel regen gehad. De afgelopen nacht heel erg. Om 03.00 uur kwam het onweer van 2 kanten en ik lag te schudden in mijn bed. Om 6 uur kwam hij nog eens terug maar nu niet zo lang.

In Yellowstone zijn veel geijsers die stinken naar rotte eieren. Wel mooi is als ze heel hoog spuiten. Zoals de Old Faithful naast ons huis. We hebben ook nog gezwommen in een wilde rivier. Dat wilden wij wel want in Yellowstone kun je niet veel zwemmen. Ze hebben wel water, maar dat is of te heet, te koud of het stroomt te snel. Gelukkig gaan we hierna naar een hotel in Vernon en daar hebben ze een zwembad. Ook in Moab hebben we een zwembad dus dat zit wel goed.

Senna en ik zijn nu al 4 keer Junior Ranger en hebben nog een paar parken te gaan. Daar gaan we ook de opdrachten maken en krijgen dan ook weer een badge. Eigenlijk hebben we die al van een paar jaar geleden. Die waren van plastic. Ze zijn nu van hout en ze zien er nu nog mooier uit. We moeten het toch weer opnieuw doen want de antwoorden van de vorige keer weet ik niet meer. Ook hebben we de boekjes van toen niet meegenomen dus kunnen we de antwoorden ook niet overschrijven. Da’s ook niet eerlijk. Want je moet een eed afleggen bij de Ranger.

Maar die doen het ook niet eerlijk want bij de ene Ranger moest ik bij de eed zeggen dat ik mijn bord leeg zou eten en mijn kamer op zou ruimen en van een andere Ranger moest ik bij de eed zeggen dat als ik thuiskwam ik tegen mijn vrienden moest zeggen dat Ranger Kelly de tofste Ranger is.

Maar ik ga nu slapen want morgen moeten we een heel eind rijden. Hoewel, ik hoef zelf niet te rijden en kan gerust mijn ogen dicht doen morgen. Ik ga nog wel even een boekje lezen.

Tot gauw.

Roosevelt

We hebben, zoals u heeft kunnen lezen, 2 cabin’s bij Roosevelt. Van daaruit kunnen we het noordelijk deel van Yellowstone bezoeken.

Vonden we het een paar dagen geleden bijzonder als we een bizon zagen, nu is dat niet bijzonder meer. We zijn wildlife gaan spotten en omdat te kunnen doen, moet je belachelijk vroeg opstaan. Om 05.30 uur wakker worden en om 06.00 uur in de auto zitten.

We zijn de Lamar Valley ingereden. Om u niet langer in spanning te houden, we hebben ze gezien de bizons. Hele kuddes, zomaar in het wild. Het blijven imposante dieren.

Van een andere wildspotter vernamen we dat er vlakbij een bizon gedood was door de wolven en dat nu een beer zich tegoed deed aan het bizonvlees. Ook bij ons rammelde het en we zijn doorgereden naar Cook City. Als ze ergens een ontbijt kunnen koken dan toch zeker in Cook City. Wij vonden een hotel, dat er van buiten wel leuk uitzag. Falty Towers was er niets bij. Na lang wachten eindelijk de kaart en na nog langer wachten konden we bestellen. Hoewel ze dat vreemd vonden, dat je besteld als je de kaart bekeken hebt. Het zou heel goed kunnen zijn dat zij gewend zijn dat er niets besteld wordt als de kaart bekeken is. Echter wij hadden nog niet ontbeten en wat kan er nu verkeerd gaan met een ei.

Nadat we het ontbijt en Cook City achter ons hadden zijn we teruggereden naar Roosevelt.

Dat was tegen 10.00 uur, en weer kwamen we de kuddes bizons tegen. Daar hoef je dus niet vroeg je bed voor uit. Ook voor de herten niet. Pronghorn heten die hier en ook die lopen de hele dag rond. In Mammoth lopen ze gewoon door het centrum. Maar daarover later meer.

Wij hebben ons vermaakt bij de cabins waar de heren een mooie brug gebouwd hebben en hun ouders op weg gingen het eten voor die avond te scoren. De avonden daarvoor hadden we in het restaurant van de Roosevelt Lodge gegeten en we moeten nageven het smaakte prima. Een kleine BBQ werd gekocht en vlees. Beiden is een goede combinatie en we hebben, kan ik u nu al wel verklappen, er 2 avonden heerlijk van gegeten.

We hebben Mammoth bezocht met zijn Hot Springs. Ik moet u eerlijk zeggen dat ik er een ander beeld bij Hot Springs had maar dat komt door onze Canadese ervaring. Hier zijn de hot springs wel warm maar niet bestemd om in te baden. Je hebt wel een schitterend uitzicht op de geijsers en zijn mooie omgeving. Ik ga niets meer zeggen over foto’s want ik ben bang dat we ze pas in NL op het net kunnen zetten.

Na de springs te hebben bekeken zijn we naar het visitor centre gegaan. Er moesten nog wat inkopen gedaan worden en de heren moesten hun Junior Ranger Program voor Yellowstone nog afmaken. Op basis van hun leeftijd moeten ze een aantal opdrachten maken waarna ze een badge krijgen. De bedoeling is dat je er jong mee begint en vervolgens alle 3 de badges haalt. Senna had zich voorgenomen alle opdrachten te maken en zo de Bizon Badge te bemachtigen. Dat is hem gelukt ook. Hij heeft, zoals hij het zelf zegt een bijzondere bizon Badge. Noah heeft de Bear Badge dus een bagde zonder bizon.

We zijn nog naar de Roosevelt Arche gereden nabij Gardiner via een durt road. Dat ligt net in Montana. We zijn dus nu in alle staten, omdat we niet meer weten welke wel en welke we niet gehad hebben. Alaska en Hawaï weten we zeker. Daar zijn we niet geweest. Nevada, Utah, Wyoming, Arizona volgens ons wel en Colorado zouden we mogelijk op de terug weg aan doen.

We zullen dat, als we internet hebben, op ons gemak gaan uitzoeken.

Wat we ook uit moeten zoeken is hoe we onze verhalen op het net krijgen.

Tot aan het einde van onze zoektocht.

Een bijzonder beregoede dag.

Dat was het vandaag. Vandaag hebben we ontbeten in een van onze cabins. We hebben twee cabins helemaal van hout uit het bos. Waar komt hout anders vandaan zou u zeggen. Dat klopt uit het bos, maar deze komen rechtstreeks uit het bos. En waar wij ons uren storten op het schuren doen ze dat hier niet. Bruine verf paintbrush voor buiten en lichtgrijze voor binnen en klaar is de cabin. Het geeft wel het ultieme buiten gevoel. In de cabin hebben we zelfs een gietijzeren kachel. Die heb je ook wel nodig want door de houten latten kijk je soms gewoon naar buiten en daar is het ’s nachts koud. En donker zodat we met een zaklamp naar de wc moeten manoeuvreren met de kans op nachtelijke ontmoetingen met het wildlife wat zich hier in de omgeving ook ophoudt. Zo blijkt na vandaag.

Na het ontbijt hebben we ons begeven naar Canyon Village. Zoals we gisteren al schreven de Grand Canyon van Yellowstone. Het was volgens de navigatie iets meer dan een half uur rijden. Daar waren we dus zo. Dachten we. Om bij de Grand Canyon van Yellowstone te komen moesten we via een bergpas bij de hoogste berg van Yellowstone de Mount Washbourn. Helaas was er groot onderhoud aan de wandeling dus deze hebben we overgeslagen. Naast de bergpas waren er meerdere punten waar we diverse foto’s maakten en zo kwam het dat we tegen lunchtijd bij Canyon Village aankwamen.

Zoals bij de Grand Canyon heb je ook hier een north en een south rim. We kozen ervoor om eerst de South rim te rijden. Vanaf hier heb je schitterende uitzichten op de Grand Canyon en de vele watervallen die er zijn. Een wandeling van Uncle Tom stond op het programma waarmee we met ongeveer 400 traptreden afdaalden in de canyon tot aan de voet van de waterval.

Maar voor het zover was deden we een bijzondere ontdekking. Er stond file op de weg en ook de ranger was weer van de partij. Dat betekende weer een begeleid transport van een bizon. De bizon liep grazend langs de weg en precies de kant op waar wij heen wilde. Vele foto’s werden geschoten, de bizon niet. We parkeerden snel op een parkeerplaats waar ook picknicktafels stonden en mensen nietsvermoedend hun lunch zaten te eten. Daar denderde de bizon even dwars doorheen met als resultaat dat alle picknickbanken direct vrij waren. Wij zagen onze kans schoon om een bank in te pikken. De ene helft hield de bank bezet terwijl de andere helft de bizon op de foto zette. Die stond niets vermoedend van alle belangstelling te grazen.

Tot zover onze bijzondere ervaring, maar niets bleek minder waar. De broer van de bizon kwam stilletjes langs de picknicktafel die wij gereserveerd hadden. Het is dat de beste bizon van zich liet horen anders hadden we een klein bijzonder onaangename verrassing gehad. En weer waren de picknicktafels allemaal leeg. Nadat ook deze bizon zijn broer achterna ging en wij er zeker van waren dat hij niet de rest van zijn familie ook had geroepen hebben we onze lunch “rustig” kunnen opeten.

Daarna was het de beurt aan de trappen van Oom Tom. Helaas waren de trappen kennelijk te intensief gebruikt dat deze onveilig waren met als resultaat dat de wandeling gesloten was. Helaas. Ook de wandeling waarbij je op een plateau bovenaan de waterval stond was door onderhoud gesloten.

Volgens de ranger konden we wel langs de rim lopen naar een mooi uitzichtspunt wat ook de moeite waard was. Dat klopte. Het was een heel mooi gezicht en ook daar werden de nodige foto’s gemaakt.

Na deze kleine aanpassing van het programma reden we naar Artist point vanwaar je een mooi uitzicht hebt op de Grand Canyon en de Yellowstone river die er doorheen gesleten is.

De vergelijking met de Grand Canyon snappen we, alleen is het niet te vergelijken. Doen we dan ook niet. Beide zijn mooi maar ook heel verschillend.

Maar nu komt het beregoede deel van het verhaal. Op de terugweg belanden we in een file. Dat kan 2 dingen betekenen. Het is druk of het is druk omdat er iets te zien valt qua wildlife. Het laatste bleek het geval. Langs de weg liep in de greppel een bruine beer. Ook deze liep rustig te eten in de berm en trok zich niets aan van al die paparazzi langs de weg.

Na deze file konden we zonder oponthoud terug naar de Roosevelt Lodge waar we voor de lodge op de schommelstoelen op de veranda hebben gewacht op een tafel voor het eten.

Met volle buik kijken we tevreden terug op deze bijzondere beregoede dag.

Morgen gaan we echt op jacht. Dus kijken of we deze dag in ieder geval kunnen evenaren.

Of dat gelukt is kunt u lezen, want foto’s plaatsen is een nog grotere uitdaging dan het vinden van een bijna uitgestorven beer…..

Bijzonder Yellowstone

Het is gelukt. We hebben een bizon gescoord. Het liep op de weg en we konden hem niet missen. Daar zorgde de Ranger wel voor. Hij schermde hem af met zijn auto. Waar de rest van de kudde was weten we niet. Er reed wel een kudde auto’s achter hem aan. Althans we denken dat het een hij was. Een jonge stier die verstoten was uit de kudde.

We zijn vervolgens naar de Fire Hole Canyon gereden. Een weg die vlak langs de rivier loopt en de enige plek waar je in Yellowstone in de rivier kunt zwemmen. Daar waren er meer van op de hoogte. Nadat de heren een aantal malen in een echte wildwaterbaan gezwommen hadden zijn we verder gereden naar een andere plek langs de rivier. Daar stonden picknick banken, waar we heerlijk gebruik van hebben gemaakt.

Na de Black Opal Spring bekeken te hebben zijn we naar onze lodge teruggereden. De lucht begon te betrekken alleen nu kwam er gelukkig niets uit. Dat was gisterenavond wel anders.

In de stromende regen zaten we te eten in de Yellowstone Lodge. We hadden het ook bij 2 andere restaurants geprobeerd echter daar konden we pas na 1 ½ uur terecht. Terecht dat we ergens anders ons heil gezocht hebben.

Vanmorgen hebben 2 van ons de wekker gezet en we hebben nog voor de zonsopgang de oude vertrouwde bekeken. Helaas kwam hij tot zijn hoogtepunt voordat de zon zover was. Daarna hebben we genoten van een mooie zonsopkomst en de omgeving van de Old Faithful. Het is en blijft schitterend hier. Morgen rijden we door naar de Roosevelt lodge waar we 4 nachten zullen blijven. Zo kunnen we op ons gemak het noordelijke deel van het park bekijken, waaronder de Grand Canyon van Yellowstone.

Inmiddels is het ons gelukt een tijdstip te vinden waarop het internet wel goed werkt. De afgelopen avonden zijn we druk geweest met het op het net krijgen van onze belevenissen. U heeft het al gemerkt het is ons uiteindelijk gelukt. Wanneer we weer zoveel geluk hebben weten we niet. Wat we wel weten is dat het met het internet hier ons niet lukt foto’s erbij te zetten. Dat is jammer want we hebben een heleboel mooie foto’s die we u niet willen onthouden.

Ons volgend verhaal volgt en hopelijk de foto’s ook.

Yellowstone, Old Faithful

18 mei 2018, op die dag werden er 2 cabins gereserveerd bij de Old Faithful Lodge, om er begin augustus 2019 te kunnen overnachten. Zo vroeg moet je erbij zijn om je van een overnachtingsplaats te verzekeren in het park.

Maar eerst de reis ernaartoe.

Onder een strakblauwe lucht zijn we naar Yellowstone gereden. Een afstand van een paar uur. We hebben er de hele dag over gedaan. Eerst hebben we de heren hun badge van Grand Teton laten halen. Ook hier moest door beide heren de eed afgelegd worden en ik moet ze nageven.. ze luisterden goed. De Ranger die de eed af nam zei:

Repeat after me: I (call your name), 

waarop de beide heren in koor zeiden: I, call your name . . . . 

Nadat het lachen verstomd was kregen de beide heren toch hun badge.

We bevonden ons in een voor ons onbekend gedeelte van Amerika. Een totaal andere omgeving als wij kenden vanuit Zion, Bryce en andere parken. Het leek enigszins op Canada.

Snelstromende rivier en besneeuwde bergtoppen met lange wegen. In tegenstelling tot Canada was hier wel veel verkeer. Het was tenslotte zaterdag en Yellowstone is een geliefd park bleek wel.

We zijn een groot aantal keren gestopt en hebben even zovele foto’s gemaakt. Ik hoor u al denken daar heb je hem weer, laat zien dan. Helaas dat gaat niet, hoe graag wij ook willen.

We hebben het geprobeerd in Grand Teton. Daar mochten we blij zijn als we een internetpagina konden openen, laat staan dat we ook maar één foto konden uploaden.

Ik kan u verzekeren we proberen het elke keer, maar helaas daar blijft het bij.

In Yellowstone aangekomen kregen we de sleutels van onze lodge’s. De lodge bestaat uit één ruimte met daarin 2, net geen 2 persoons bedden, een wastafel en een bureau. That’s all. De wc en de douche zitten in een apart gebouw. Maar dat waren wij vanuit Canada al gewend.

De lodge van Angela en Sander zit vast aan de onze en beiden vormen één gebouw. Angela en Sander hebben vanuit hun bed, via het raam zicht op The Old Faithfull. Het heeft wel iets, als iedereen het park verlaat te kunnen blijven en slapen naast die oude vertrouwde.

Ook ’s morgens is het makkelijk wat wij zijn bijna als eerste bij The Old Faitfull en kunnen de mooiste opnames maken terwijl de zon opkomt en er nog weinig publiek is.

Een paar uur later lijkt het hier wel de Kalverstraat. We zitten overal dichtbij en zijn vandaag, 4 augustus, naar de prismatic geijser gereden. Een geijser die bekend is om zijn vele kleurschakeringen. Het kostte wat moeite de auto kwijt te raken, maar toen dat éénmaal gelukt was togen we op pad. Uiteraard zou je dichterbij kunnen parkeren, als daar een parkeerplaats vrij zou zijn, maar dan loop je in één stoet naar de geijser. Daarom kozen we ervoor een parkeerplaats verder te gaan staan en naar de geijser te lopen.

Nadat we vanaf een hoogte de geijser hadden bekeken en gefotografeerd zijn we naar de Hidden Fall gelopen. Wij hebben hem zelfs zonder te zoeken gevonden. De wandeling terug duurde ook een uur en zo zijn we aan onze beweging gekomen.

Terug bij de auto zijn we een aantal geijsers af gereden. Dat leverde weer de nodige foto’s op. Terug bij de lodge hebben we de kleren en ons zelf gewassen. ˜De één in. De wasbak, de ander onder de douche.

Alleen op de weg naar Yellowstone hebben we vanaf een grote afstand een kudde bizons gezien. Hier in het park hebben we nog geen bizon gezien en dat is toch wel bijzonder. Mogelijk verblijven ze in een ander deel van het park. We gaan het zien want we zijn hier nog een groot aantal dagen.

Of we ze gezien hebben dat leest u vanzelf, want ooit is er internet.

Tot dan

Grand Teton dag 2

We hebben geen internet. Tegen de tijd dat u dit leest weer wel, maar daar hebben wij nu niets aan.

Het verhaal van vandaag speelt zich af op 2 augustus. We zijn naar Jenny Lake gereden met een bewolkte lucht en mist. Gelukkig moesten we 45 minuten rijden en die tijd had de mist nodig om te verdwijnen.

Met een zon die doorbrak kwamen we bij het meer aan. Echter voor we het meer zouden zien zou dat wel even duren. Even kregen we een deja vú. Canada. Niet alleen de omgeving, maar ook de parkeerplaats: Overvol. Na enige tijd heen en weer gereden te hebben konden we net voor een ander een lege parkeerplaats induiken. Dat scheelde heel wat stress, vloeken en de rest.

Wij wilden naar de Hidden Falls lopen en naar Inspiration point. Nu kun je de eerste 2 ½ mijl je met de boot naar de andere kant van het meer laten brengen, maar wij kozen ervoor deze 2 ½ mijl te voet af te leggen. Langs de rand van het meer wel te verstaan.

Dat bleek een goede keuze te zijn want we liepen heerlijk rustig langs het meer. Dat de anderen met de boot gegaan waren bleek wel aan het einde van de 2 ½ mijl. Daar werd het ineens druk.

Onderweg zijn wij wel langs Inspiration point gekomen. Een plateau, hoog boven het meer met een mooi uitzicht over het meer. We hebben maar niet nagedacht welke inspiratie daar opgedaan kon worden. Het zou je alleen maar op verkeerde gedachten kunnen brengen.

Het was inmiddels, door al dat lopen, al in de loop van de middag geworden en we moesten nog wat zaken nalopen. Zo moesten er boodschappen gedaan worden voor het avond eten en voor de ochtend daarna moest er brood op de plank komen.

Daarom besloten wij ons aan te sluiten in de rij van de 2 ½ mijl ontlopers en met de boot terug te gaan. Dat scheelde ons een flinke mars en aardig wat tijd.

Braadworsten en hamburgers werden ingeslagen en die avond heerlijk buiten opgegeten.

Natuurlijk moest er, omdat we een vuurplaats hadden, een kampvuur gemaakt worden. Ook dat is gelukt, al dacht de rest van camping er anders over. Kunnen wij het helpen dat waar vuur is rook is. Voor de zekerheid toch maar wat water aan het vuur toegevoegd.

Morgenochtend rijden we naar Yellowstone, maar ik kan u nu al vertellen dat het verhaal van die reis tegelijkertijd met dit verhaal verschijnt.

We hebben geen internet. Tegen de tijd dat u dit leest weer wel, maar daar hebben wij nu niets aan.

Tot internet

Salt Lake City

Gisteren zijn we van Bryce naar Salt Lake City gereden. De weergoden wisten dat we een reisdag hadden dus die hebben het goede weer bewaard voor de wandeldagen. Het was een lange zit. We kwamen met regen aan bij het Little America Hotel in Salt Lake City.

Dachten wij een kamer in het hotel te hebben, bleken ze ook motelachtige kamers te hebben. Bij het hotel lag een klein dorp van 2 verdieping woningen waarvan wij er 2 hadden. Het enige wat we niet hadden waren 2 bedden per woning. Wij hadden 1 grote, per woning wel te verstaan. De beide heren vonden dat wel leuk.

Na geïnstalleerd te zijn wilden we naar Temple Squere en het Capitool gaan ondanks de lichte regen. Laat er nou net een tram rijden voor het hotel en laat die in het centrum van SLC nou net gratis zijn. We zijn niet voor niets met de tram gegaan. We kwamen droog aan bij Temple Squere. Jammer van de grijze lucht maar de gebouwen daar waren schitterend. Nu het weer nog.

In de verte zagen we het Capitool al liggen en daar wilden we naar toe. Om een foto te maken die jaren geleden al door de overgrootouders van Noah en Senna gemaakt is.

Na een korte wandeling terug het centrum in, zijn we gaan eten in de Red Rock Brewery. Daar meer dat idee hadden moesten we een half uurtje wachten. Dat was het dubbel en dwars waard. We hebben daar de, tot nu toe, lekkerste hamburger gegeten.

Tijdens het eten werd het droog en dat is het waarschijnlijk ook gebleven. Of het vannacht geregend heeft dat weten we niet. Doordat we een logé hadden, die slapen moest, zijn we bijna gelijk met hem naar bed gegaan. Althans van de ruimte die nog overgelaten werd door onze logé.

Vanmorgen zijn we met een stralende zon opgestaan en na inkopen gedaan te hebben bij de Walmart richting Jackson gereden. Dat was bijna de gelijke afstand als gisteren maar nu zag het er beter uit. Qua weer en omgeving. Hebben we gisteren bijna alleen over de autoweg gereden, vandaag zijn we binnendoor gegaan.

Dat een goede voorbereiding het halve werk is, heeft zich vandaag uitbetaald. In een blog van een ander, die ook vanuit SLC naar Yellowstone gereden is, hadden we gelezen dat de binnendoor weg via Bear Lake erg mooi is. Ze hebben niet gelogen.

Een andere tip was net voor Aften een afslag te nemen naar een boerderij waar ze zelfgemaakt ijs verkopen. Een ijs, want ijsje kan ik het niet noemen, voor 2,50, bestaande uit 3 grote bollen. We waren een half uur bezig met het verorberen ervan.

We zitten nu in een cabin op een KOA campground aan de rand van Jackson. Naast een snelstromende rivier met een buitenkeuken, een vuurplaats, een eettafel en lounge set. Helaas kunnen we daar geen gebruik van maken. Het regent en daarom zitten we binnen met de hoop dat het morgen we mooi weer is.

We gaan wandelen, maar welke dat weten we nog niet. U in het volgende verhaal wel.

Hallo Senna hier

Opa kan het leuk vertellen maar ik vind dat hij mijn prestatie van eergisteren wel wat te kort gedaan heeft. De wandeling naar Angels Landing was veel langer. We zijn heel vroeg opgestaan en alleen dat al was een prestatie op zich.

Ik vind de vakantie in Amerika heel leuk alleen had het vliegtuig ons er wel eerder mogen brengen. Een hele dag op Schiphol doe ik wel als ik gewoon in Nederland ben.

Las Vegas vond ik heel mooi. Opa vroeg mij wat ik het mooiste vond en ik zei: “Alles”.

Gelukkig gaan we deze vakantie nog een keer terug. Dan kan ik nog meer zien en krijgen we een andere kamer in Paris., Kan ik ’s morgens weer lekker eten en ’s avonds naar de lichtjes toe.

We hebben een hele grote auto een Suburban. Een auto met 3 rijen en ook nog plaats voor alle koffers en een grote koelbox. Die is heel belangrijk zegt Opa. Voor zijn bier zeker, er zit maar weinig limonade in en die moet ik ook delen met mama en oma. Opa zijn bier alleen met papa.

Wandelen is wel leuk. We hebben al veel gewandeld, naar Yant Flat, Angels Landing en vanmorgen de Queens Garden en daarna gelijk de Navajo, 2 wandelingen achter elkaar.

Naar Angels Landing was de langste en de spannendste. Ik ben met papa alleen naar boven gegaan. De anderen durfden niet. Alleen Noah is nog met papa naar boven gegaan. Het was wel smal en ik moest met papa aan een touw. Voor als ik zou vallen. Dat was ik niet van plan maar het moest toch.

Ik wilde bijna schrijven dat het hier heel mooi weer is, maar nu regent het, maar dat is straks weer over. Dan is het weer mooi weer en heel warm.

Ik ben vanmorgen mee gegaan naar de zonsopkomst. Daar hebben papa en opa foto’s gemaakt. Morgen gaan ze weer. Zeker kijken of ze dan andere foto’s kunnen maken.

Over foto’s gesproken Noah en ik hebben ook een camera en ook wij maken mooie foto’s.Die gaan we gauw op het internet zetten. Ik lijk nu net mijn opa, die zegt het ook, maar ik ga het echt doen.

Morgen gaan we een heel eind rijden. Naar Salt Lake City. We hebben 2 tv’s in de auto maar we hebben geen films bij ons. Als we dat geweten hadden had ik wel een broek thuisgelaten en een paar films meegenomen.

Ik ga nu stoppen want ik ga zwemmen en opa wil ook zijn verhaal nog kwijt