Het was een korte nacht en een lange dag.

Op het nieuws zei men dat de problemen op Schiphol opgelost waren maar dat de naweeën nog wel even voelbaar zouden zijn.

Nou, dachten wij, onze problemen zijn opgelost, dus daar hebben wij geen last van.

Keurig op tijd vertrokken we naar Minneapolis om daar ook weer op tijd aan te komen. We konden in 2 groepen bij elkaar zitten op die vlucht. Op de vlucht naar Salt Lake City zouden we verspreid over het vliegtuig zitten, maar toen we daar éénmaal waren bleken we op aanéénsluitende rijen achter elkaar te zitten.

Na een lange rij bij de immigration en een korte sprint naar het vliegtuig waren we nog net op tijd. Eén koffer echter niet. Die bleef achter in Minneapolis maar zou zich in de loop van de avond weer bij ons voegen.

De vlucht naar Salt Lake City en Las Vegas verliepen voorspoedig en uiteindelijk om 18.05 aangekomen. Daar gelijk gemeld dat één van onze koffers niet op de band in Minneapolis lag, maar dat wij toch wel een band hebben met deze koffer. Hij bleek gelukkig in de volgende vlucht naar Vegas te liggen. Wilden wij hem persoonlijk in ontvangst nemen moesten we tot 19.30 uur wachten. Dat gedaan en op naar de Car Rental.

Al een jaar geleden een auto gehuurd bij Hertz en gisteren nog aan ze gemeld dat we wat later zouden komen. Nou heeft Hertz misschien wel hart voor de zaak maar niet voor ons.

De auto werd gecanceld en aan een ander gegeven. Om een lang verhaal kort te maken, wij hebben een auto maar gaan die straks trachten te ruilen voor een ander. We komen ruimte te kort voor 1 koffer en een koelbox.

Dat was om 21.30 uur niet ons grootste probleem. Slaap was ons grootste probleem. De heren waren op de vlucht naar Vegas in slaap gevallen en eigenlijk niet meer wakker geworden. Daarom wilden we zo snel mogelijk naar ons hotel.

Maar toen de heren in de auto zaten en de lichten van Vegas zagen waren ze opslag wakker en zijn dat ook gebleven.

Na ons geïnstalleerd te hebben in het hotel wilden de heren niets liever dan het echte Vegas ontmoeten Ze hebben hun ogen uit gekeken en bekenden gelijk dat ze het zich toch allemaal niet meer konden herinneren. Maar nu gelukkig wel zeiden beiden met een grote grijns.

Rond middernacht sloten onze luiken om pas na bijna 6 uur weer open te gaan. Voorwaar geen slechte prestatie voor een eerste nacht in de States.

Meestal beginnen we ons eerste verhaal met de kop het was een lange dag en een korte nacht.

Tot de volgende.